çocuk isimleri ve anlamları

KIZ İSİMLERİ VE ANLAMLARI

Afra: Ayın 13. gecesi, beyaz toprak.

Ahsen: Daha güzel, en güzel.

Aişe: Yaşayan, zenginlik ve bolluk gören.

Amine: Gönlü emin, kalbinde korku olmayan Peygamberimiz’in annesinin adı (Emine)

Asude: Rahatlamış, keder ve sıkıntıdan uzak.

Asuman: Gök, sema.

Ayşegül: Gül renkli, canlı ve güzel.

Ayşen: Ay gibi parlak, neşeli, sevimli.

Ayşenur: Nurlu, ışıltılı hayat.

Banu: Kadın, hanımefendi, prenses.

Bedia: Örneksiz yaratan ve örneksiz yaratılmış, güzel, eşsiz.

Bengisu: Ebedilik, ölümsüzlük veren su.

Betül: Bakire, namuslu kadın.

Beyza: Ak, bembeyaz, lekesiz.

Binnur: Nurla özdeşleşmiş.

Büşra: Müjde, sevinçli haber.

Canan: Sevgili, sevilen kadın, yar.

Didem: Gözüm

Dilan: Gönül dostu.

Dilara: Gönül alan, gönül kapan, gönlü dinlendiren.

Dilşad: Gönlü hoş, sevilmiş.

Eda: Naz, cilve.

Emel: Ümit, hülya.

Emine: Güvenilir, inanılır kadın.

Fatma, Fatıma: Sütten kesilmiş.

Feride: Eşşiz, benzeri olmayan, kibirli gururlu.

Feyza: Bolluk, çokluk.

Füsun: Büyü, sihir, şaşırtıcı güzelliğe sahip.

Gülbanu: Gülhanım. Gül gibi güzel kadın.

Gülcan: Gül gibi güzel canlı.

Gülizar: Gül yanaklı.

Gülperi: Gizli gül.

Gülşah: Güllerin şahı.

Günnur: Güneş ışığının aydınlığı.

Handan: Güleryüzlü.

Hatice: Vakitsiz erken doğan kız çocuğu.

Hülya: Hayal, kuruntu, vehim.

Hümeyra: Pembelik.

Jale: Sabah çiceklerin üzerinde görülen su damlacığı, kırağı.


Jülide: Karmakarışık, dağınık.

Kübra: Büyük olan.

Latife: Yumuşak, hoş, mülayim.

Leyla: Çok karanlık gece.

Macide: Şan ve şeref sahibi.

Mehlika: Ay yüzlü güzel.

Mehpare: Ay parçası, çok güzel.

Melda: Genç körpe ve nazik.

Meryem: İbadete düşkün insan.

Mihriban: Şefkatli, merhametli, muhabbetli.

Muazzez: İzzet ve şeref sahibi.

Mukadder: Takdir olunmuş ve kıymeti bilinmiş.

Mukaddes: Kutsal, temiz.

Müberra: Temize çıkmış, arınmış, müstesna.

Mücella: Parlatılmış, parlak.

Müjgan: Kirpikler

Münire: Nurlandıran, ışık veren.

Müzeyyen: Süslenmiş.

Nadide: Görülmemiş, çok değerli.

Nadiye: Seslenen.

Nâlân: İnleyen, feryad eden.

Nazan: Nazlı.

Nazife: Temiz, pak.

Necla: Çocuk, evlat.

Nermin: Yumuşak.

Nigar: Sevgili, resim gibi, put gibi kadın.

Nihal: Sevgili, düzgün fidan.

Nihan: Gizli, saklı, bulunmayan.

Nuran: Nurlu, runa ait.

Nuray: Işık saçan ay.

Nurbanu: Nur yüzlü hanım, gelin, prenses.

Nurcan: Canlı, neşeli, hayat dolu.

Nurefşan: Aydınlık veren, ortalığı ışık içinde bırakan.

Nurgül: Gülün en parlak olanı.

Nuriye: Işıklı.

Nurten: Teni ışık gibi beyaz olan.

Rahime: Hafif sesli, latif konuşan kadın.

Rüveyda: Hoş, ince, nazik.

Saadet: Mutluluk.

Sabâhat: Güzellik, letafet.

Sabiha: Güzel, latif, şirin.

Saime: Oruç tutan kimse, oruçlu.

Saliha: Dinin emir ve yasaklarına uyan, iyi ahlak sahibi kadın.

Semra: Esmer.

Sena: Övgü ile ilgili, şimşek parıltısı.

Serpil: İyi geliş, büyü, güzellik.

Seval: Severek al, hep sev.

Süeda: Uğurlu insanlar.

Süheyla: Yumuşak iyi huylu kadın.

Süreyya: Ülker yıldızı.

Süveyda: Kalpteki gizli günah.

Şahika: Zirve, doruk.

Şebnem: Çiğ, kırağı.

Şemsinur: Nurun güneşi.

Şermin: Utangaç, mahçup.

Şevval: Arap takviminin 10. ayı.

Şeyda: Aşk çılgını, aşık.

Şule: Ateş alevi.

Şükriye: İyilik bilme.

Tuba: Kökü yukarıda, dalları aşağıda cennet ağacı.

Türkan: Benzerlerinin arasında nitelikleriyle ayrılan.

Vildan: Yeni doğmuş çocuklar, cennet çocukları.

Zehra: Çok beyaz ve parlak yüzlü. Peygamberimiz’in kızı Hz. Fatıma’nın lakabı.

Zerrin: Altından mamul, parlak.

Zeynep, Zeyneb: Değerli taşlar, mücevherler.

Zübeyde: Öz, asıl, cevher.


***

ERKEK İSİMLERİ VE ANLAMLARI

Abdullah: Allah’ın kulu.

Abdurrahim: Rahim’in (Allah’ın sıfatlarındandır) kulu.

Abdurrahman: Rahmanın kulu.

Abdülhamid: Bütün varlığın diliyle övülmüş Allah’ın kulu.

Abdülkadir: Her şeye gücü yeten Allah’ın kulu.

Ahmet: En çok övülmüş, methedilmiş, beğenilmiş.

Akif: Bir şeyde sebat eden.

Ali: Yüce, ulu.

Alparslan: Arslan gibi cesur ve yiğit, savaş beyi.

Alperen: Yiğit, bahadır.

Arif: Meşhur, çok tanınmış, irfan sahibi.

Asım: Günahtan, haramdan çekinen.

Avni: Yardımla ilgili, yardıma ait.

Aytekin: Ay şehzadesi.

Aziz: Muhterem, sayın.

Bahadır: Savaşlarda yılmazlığıyla üstünlük kazanan kişi.

Bahattin, Bahaddin: Dinin değeri, değerlisi.

Bârân: Yağmur.

Baykal: Yaban kısrağı, deniz, derya.

Behçet: Güleryüzlülük.

Behzat: Doğuştan iyi.

Beşir: Müjdeci.

Bülent: Yüksek, yüce, uzun.

Cafer: Küçük akarsu, çay, sütü bol deve.


Cahit: Çalışan, gayret eden, çabalayan.

Celal: Ululuk.

Celil: Çok büyük ve ulu.

Cemil: Güzel.

Cevdet: İyilik, kusursuzluk.

Cihan: Alem, kainat.

Cüneyt: Küçük asker, askercik.

Emin: Korkusuz kimse, emniyette olan.

Emre: Aşık, müptela.

Erdem: Fazilet, maharet.

Erdinç: Duru, güçlü erkek.

Erdoğan: Yiğit doğan.

Ergun: Sert başlı, oynak ve hızlı giden at.

Ergün: Yumuşak, uysal kimse.

Erhan: İyi adaletli hükümdar.

Ertan: Dericilerin yaprağıyla deri boyadıkları bir nevi ağaç.

Ertuğrul: Dürüst, doğru, yiğit.

Ertunga: Yiğit, hakan.

Esat: Oldukça mutlu, çok hayırlı.

Eyüp, Eyyüp: Sabırlı, günahlarına tevbe eden.

Fahrettin: Dinin övdüğü.

Fahri: Övünmeye mensup.

Faruk: Doğruyu yanlıştan ayıran. Hz. Ömer’in lakabı.

Fatih: Fetheden, İslam’a açan.

Fazıl: Fazilet sahibi.

Ferhat: Sevinç, neşe.

Fethi: Fethe mensup.

Fevzi: Galip gelen.

Fuad: Kalp, yürek, gönül.

Furkan: Hakkı batıldan ayırma.

Gökhan: Uranüs gezegeni.

Gültekin: Genç delikanlı, nazik.

Gürhan: Hanlar hanı.

Gürkan: Genç, taze.

Habib: Sevgili.

Hakkı: Doğrulu ve insaf sahibi.

Halid: Sonsuz, daim.

Halis: Hilesiz, katkısız.

Hamdi: Şükreden, şükredici.

Hamdullah: Allah’ın övgüsü.

Hamza: Heybetli, azametli anlamında, aslan.

Hasan: Güzellik, iyilik sahibi.

Hilmi: Yumuşak huylu, sakin tabiatlı.

İbrahim: İnananların babası.

İhsan: İyilik etem.

İlyas: Yağmurlara hükmeden İsrail peygamberi.

İsa: Dört büyük peygamberden biri.

İsmail: Hz. İbrahim’in oğlu.

Kâmil: Tam, noksansız.

Kâzım: Öfkesini yenen kimse.

Kemal: Olgunluk.

Kerem: Asalet.

Kerim: Kerem sahibi.

Lütfi: Hoşluk, güzellik.

Mahmut: Hamd olunmuş, övülmüye değer.

Mansur: Yardım olunmuş.

Mehmet: Muhammed isminin Türkçede Peygambere saygı dolayısıyla aldığı biçim.

Memduh: Övülmüş.

Metin: Metanetli, sağlam, özü sözü doğru.

Mirkelam: Güzel, nazik konuşan kimse.

Muammer: Yaşayan.

Muaz: Korunan, izzet sahibi.

Muhammed: Tekrar tekrar övülmüş. Peygamberimiz’in isimlerindendir.

Muharrem: Haram kılınmış.

Muhsin: İyilikte bağışta bulunan.

Mustafa: Temizlenmiş, seçilmiş, güzide.

Mükremin: İkram olunmuş.

Naci: Kurtulan, selamete kavuşan.

Nail: Muradına eren.

Naim: Bollukta yaşayan.

Necati: Kurtulmaya mensup.

Necdet: Korkusuz olmak, yiğitlik.

Necip: Soyu sopu temiz.

Necmeddin: Dinin yıldızı.

Nihat: Huy, yaratılış.

Nuri: Nurlu.

Nurullah: Allah’ın nuru.

Oğuz: Mübarek, saf, iyi yaratılışlı.

Orhan: Şehrin yöneticisi, hakimi.

Recai: Allah’a yalvaran.

Recep: Gösterişli, heybetli.

Rıdvan: Rıza, razı olma.

Rıfat: Yükseklik, yücelik.

Rıfkı: Yumuşaklık.

Rıza: Hoşnutluk.

Ruşen: Aydın, parlak.

Rüstem: Yiğit, kahraman.

Sacid: Secde eden.

Said: Mübarek, kutlu, uğurlu.

Sedat: Doğru ve haklı.

Sezâi: Uygun, yaraşan.

Sıtkı: İç yürek temizliği.

Süleyman: Huzur, sükun.

Şükrü: Şükretme.

Tahsin: Güzel bulma, beğenme.

Târık: Sabah yıldızı.

Tuncer: Tunç gibi güçlü kimse.

Turan: Eski İranlılara göre Türk ülkesi.

Turhan: Soylu seçkin kimse.